Mikołajkowo-adwentowa niespodzianka…

 Mikołajkowo-adwentowa  niespodzianka…

Grupa teatralna Rodzice Dzieciom z Muszyny przygotowała kolejną bajkową niespodziankę dla dzieci

i  dorosłych. To widowisko sceniczne: „O królewnie, która sto lat spała”, oparte na kanwie baśni Charles’a Perrlaulta: „Śpiąca Królewna”. Wydarzenie miało miejsce w przeddzień II niedzieli Adwentu w parafii p.w. Bł. Marii Teresy Ledóchowskiej w Muszynie, a dnia następnego w muszyńskim Dworze Starostów.

To już kolejna z kilkunastu wystawianych baśni i widowisk teatralnych, ofiarowanych wiernym, sympatycznym widzom przez rodziców z amatorskiego teatru.

To piękna baśń, która w zwiewnej, lekkiej, nieco groźnej, lecz ponad wszystko radosnej fabule, niesie widzowi  w twórczym podarku to, na co oczekuje, niezależnie od wieku, czy potrzeby serca.  Była więc  radość, śmiech, zabawa. Były chwile niepokoju i oczekiwania,  momenty ciszy dla sceny i dla serca po kres tego, na co tak naprawdę wszyscy czekają,  jak w życiu - szczęśliwe zakończenie. Nie zabrakło  Mikołaja ze słodkimi podarunkami dla wszystkich dzieci, nie zabrakło też spontaniczności i wesołości.

Sala widowiskowa, tętniła wielkim wspólnym dobrem, radosnymi chwilami  spędzonymi z żywym teatrem,   istniejącym w tym momencie, indywidualnie, dla każdego z osobna.  Zapraszając ciepło do przeżycia kolejnego niecodziennego widowiska, gospodarz parafii Bł. M. T. Ledóchowskiej, ks. Franciszek Niemiec podkreślił piękno i potęgę takich chwil, jednoczących przy stole słowa, gestu, ciszy i dźwięku. To piękny dar ofiarowany z prostoty, ale także miłości serca.

Radość ze wspólnego spotkania wyraził także burmistrz Miasta i Gminy Uzdrowiskowej Muszyna, dr Jan Golba. W niezwykłości  takich spotkań odnajdujemy chwile spokoju i uśmiechu. Spoglądamy

 z dystansem na życie, przekładając nań sceny baśni.

W Dworze Starostów sercem,  magicznym uśmiechem i bukietem czerwonych róż powitała zaprzyjaźnionych aktorów dyr. Miejsko Gminnego Ośrodka Kultury w Muszynie, pani Izabela Bajorek.

To mała magia prostych, rodzicielskich serc, które nie raz kołysząc cieniem swoje własne troski, oddają bliskiej nadpopradzkiej krainie czarowny, kolorowy świat sceny, zawsze z cichym przesłaniem. Lecz tym razem głębię myśli zostawili aktorzy indywidualnej rozwadze. Bo taki jest Adwent właśnie. Nienarzucony, oczekujący, rozważnie radosny i niezwykle wierny dla Tego, który już wkrótce narodzi się dla świata.